منتخب شعر و آثار تجسمی برای شهید نصرالله

اگر چنین است که می‌گویند «هر که از دیده برفت، از دل برفت»، پس چرا این درد فراق عزیز سفرکرده‌ی ما، با گذشت یک سال از آن روزها، نه تنها کاسته نشده، بلکه فزونی نیز یافته است؟
هنرمندان حوزۀ تجسمی و به ویژه گرافیک، از آنجا که نمایش تصویر سید با هشدارهایی در این فضای جهانی همراه شده، بر آن شده‌اند تا با زبان نماد و اشاره از او بگویند؛ یا به قولی، محمد‌مهدی سیار: «خوب است که نامش ممنوع است و همه مجبورند دنبال استعاره‌ای بگردند. همه مجبورند شاعر شوند.» از نحوۀ دست گرفتن قرآنش تا ایستادنِ استوارش، تا تایپوگرافیِ سخنان آتشینش. به راستی که «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» و همین محدودیت، زمینۀ آفرینش زبانی نوین شده است؛ سبک‌هایی تازه برای روایت سید، که ممکن نمی‌شد مگر آنکه انسانی آن‌چنان با مردم و در میان مردم زیست کند که هر حرکات و کلماتش به نمادی مبدل گردد. به گونه‌ای که با کمترین اشاره‌ای از سوی هنرمند، مخاطب مقصود را درمی‌یابد.در این پست، اشعاری را با این آثار گرافیکی همراه کرده‌ایم؛ اشعاری که رنگ‌وبویی از سیدحسن را با خود دارد و سرشار است از حماسه و غم.